ΜΠΟΖΙΝΗ ΑΜΑΛΙΑ

Mητέρα Γη, Μητέρα εν κρυπτώ, Μητέρα φανερωμένη

Από τα σπλάχνα της Γης βγήκαν ως μαρτυρίες και σήμερα τις βλέπουμε στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, εικόνες των συστημάτων οργάνωσης της ζωής των ανθρώπων ενώ καθώς ο δυτικός πολιτισμός επεκτάθηκε σε όλη την υφήλιο πολλοί ναοί αφιερωμένοι  στην Παρθένο Μαρία χτίστηκαν πάνω από τους ναούς της Μητέρας Θεάς αυτοχθόνων πολιτισμών.

Οι μαρτυρίες που σώζονται αποδεικνύουν πως ο άνθρωπος όπου και αν έζησε είχε πρωταρχικό σκοπό την επιβίωσή του    σε σχέση πάντα με τη λατρεία. Κεντρική  μορφή λατρείας σε όλα τα μουσεία αποτελεί η Μητρική θηλυκή αρχή, Η Μητέρα Θεά, αρχικά ως Μητέρα Γη, η Γαία, και στη συνέχεια ενσαρκωμένη με πολλές μορφές αντίστοιχα στους διάφορους πολιτισμούς και παραδόσεις.

Η Μητέρα Γη, η τροφός, η μήτρα,  είναι το περιεχόμενο της εργασίας μου. Απεικονίζεται συμβολικά με τη σπείρα, ενέργεια που υπάρχει εγγενώς στον άνθρωπο ενώ η δημιουργία του κόσμου  είναι σπειροειδής και το σύμβολο της σπείρας το βρίσκουμε στη φύση αλλά και χαραγμένο από την αρχαιότητα στους διάφορους πολιτισμούς.  Εκδηλώθηκε μέσα από διαφορετικές παραδόσεις ως η Μητρική ενέργεια, σαν Δήμητρα, Νταΐάνα (Άρτεμις), Αθηνά, Ίσιδα Τριμούρτις, Κάλι, Ανιστάτη, Ινανά, Κουάν Γιν, Μάτατζι, Γκάουρι, Παρθένο Μαρία. Στην προϊστορική περίοδο τη συναντούμε ως Αφροδίτη του Willendorf, στις Θηλυκές Θεότητες της Ανατολής και του Αιγαίου ενώ στο μεσαίωνα και την αναγέννηση στη Μαρία αποδίδεται ο ρόλος της Μητέρας της σοδειάς, της μητέρας φύσης, συνδέοντας τη με αρχαίες θεότητες όπως η Δήμητρα ή, η Ήρα των Ρωμαίων, άμεσα συνδεδεμένες με την καλλιέργεια και την άφθονη συγκομιδή.

Η Δήμητρα έχει μια κόρη την Περσεφόνη, ενώ η Ίσιδα έχει έναν γιό τον Όρο.  Η παρθένος Μαρία κρατά τον πολυαγαπημένο της γιό, το  Χριστό,  και η Μάχα Γκάουρι συνοδεύεται από το παιδί Γκανέσα

Αφορμή της εργασίας υπήρξε το τοπίο, τα βουνά της Φλώρινας, και η  ανταπόκριση του εαυτού. ΄Ηταν σα κάλεσμα και λειτούργησε ως αφορμή για ένα σάρωμα εσωτερικό που ζητούσε έκφραση.

Πρόκειται  για ένα συμβολικό πλέγμα – πεδίο  πολλαπλών σημασιών. Το βουνό μέσα από μια αυτόματη μετατροπή της εντύπωσης τείνει να φθάσει την αρχική ιδέα της δημιουργίας, το αρχέτυπο του βουνού ή  να προτείνει απλά μια διαφορετική μορφή.

Το βουνό, Όρος,  Πέτρα, Πατήρ,  είναι ταυτόχρονα Η Μητέρα Γη και η ένωσή τους ως το υψηλότερο σημείο μεταξύ Ουρανού και Γής  αποτελεί Το παιδί, ως στήριξη της δημιουργίας.

Η επιστήμη σήμερα μιλά για το ξεκίνημα της  δημιουργίας του κόσμου από ένα σβώλο λάσπης, και είναι γνωστή η παράδοση  για τη δημιουργία του ανθρώπου απο τη λάσπη καθώς και του μικρού Γκανέσα από Τη Μητέρα Θεά μέσω του πηλού. Στον Όλυμπο κατοικούσαν οι Θεοί στην αρχαιότητα και αντίστοιχα σε άλλες παραδόσεις Ο Σίβα κατοικεί στο Καΐλάς, ενώ ο Μωυσής παραλαμβάνει σύμφωνα με την παράδοση τους κώδικες συμπεριφοράς σε ένα ψηλότερο σημείο όπου μπορεί να γίνει η συνομιλία με το Δημιουργό Θεό.

Η εργασία είναι θα μπορούσα να πω μια αφήγηση, ένα μετααφήγημα καλύτερα, μια ιδέα που προκύπτει μέσα από μια καθαρή πρωτογενή εμπειρία, πριν προλάβει ο νους να ερμηνεύσει και να παρουσιάσει ίσως μια ήδη γνώριμη μορφή, αλλά να συλλάβει το άμορφο πνεύμα.

Σκοπός  όπως φαίνεται της έκφρασης αυτού  είναι να  μεταδοθεί  η χαρά, η  αισθητική εμπειρία  που ένοιωσε ο εαυτός και,  εκτός από την εξωτερίκευση του προσωπικού συναισθηματικού κόσμου, τείνει να εκφράσει το φυσικό περιβάλλον  και να προτείνει μια εικόνα αυτού που βλέπει  η καρδιά.

Βιβλιογραφία:

Παγκόσμια τέχνη, εκπαιδευτική Ελληνική εγκυκλοπαίδεια

Βάλτερ Μπένγιαμιν, εικόνες και μύθοι της νεωτερικότητας

Άρθουρ Μίλερ, Αϊνστάιν και Πικάσο, ο χώρος ο χρόνος και η ομορφιά

Φώτης Τερζάκης , Τροχιές του αισθητικού

Σημειώσεις Γιώργου Σταυριανού (Δυναμική πολιτισμών)

Αμαλία Μποζίνη